Metoda na sandacza. Sandacz jesienią.

O tym, że sandacze ponad wszystko kochają karcze, krzaki i drzew wie niemal każdy wędkarz. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę z tego, że łowienie w takich miejscach nie dość że jest bardzo trudne, przy okazji bardo kosztowne to do tego jeszcze zazwyczaj nieefektywne. Niewieli wie też o tym, że na przedzimiu czyli w listopadzie i grudniu, sandacze przyklejaja się do patyków. Sandaczowe domy mają jednak tuż zaraz za drzwiami piękna stołówkę i  to ona będzie dla nas dziś łowiskiem.

Sandacz w listopadzie i grudniu to ryba dziwna i dośc trudna do złowienia. Zdecydowanie bardziej wymagający niż te z wczesnej jesieni. Tutaj szukać trzeba magnesów. Zacznijmy jednak od samych drzew i innych poważnych, podwodnych  zaczepów. Chałupy bo tak je zwykliśmy razem z kolegami nazywać to miejsca, które sandacze wybrały sobie  jako dzienne ostoje. Tam zazwyczaj godzinami leżą niemal poprzyklejane do pni, głazów czasem pozostałości po działalności człowieka. Na dnie widzieliśmy już różne rzeczy. Bywały fundamenty domów, młynów wodnych, mostki na strumieniach a w żwirowniach klasyką jest zaczepianie o wózki do wywożenia kruszywa. Wszystkie te podwodne skarby charakteryzują się tym, że przyciągają sandacza niczym magnes. Drapieżniki do tego stopnia upodobały sobie podwodne chałupy że nie ma dla nich znaczenia czy w okolicy jest dno miękkie czy twarde dno. Tak właśnie powstał nowa metoda na sandacza czyli łowienie w chałupach. Najważniejsza jest sama chałupa. No prawie… Bardzo istotne jest aby w bezpośredniej okolicy sandacze miały żerowisko. Zazwyczaj są to blaty czasem podwodne stoki po których wędrują  ławice drobnych ryb. Pokarm jest równie istotny a może nawet bardziej waży niż dach nad głowami sandacza. Zaobserwowałem że wędrówki białej ryby których linia graniczy z chałupami odbywają się kilkukrotnie w ciągu dnia i to są właśnie chwile gdzie branie sandacza będzie nam wyrywało kij z ręki.

Namierzanie chałupy. Sposoby są dwa pierwszy to oczywiście echo. To fantastyczne narzędzie wskaże nam wszelkiego typu nierówności na dnie, których poszukujemy. Jeśli uda nam się na naszym ekranie wybadać coś dziwnego  na dnie warto miejsce kilka razy opłynąć i testowo spuścić kotwice w bliskiej odległości zaczepów. Jeśli nie będzie nam dane łowić z echosondą wówczas skazani jesteśmy na całkiem przypadkowe natrafienie na powtarzające się zaczepy. Takie miejsce warto zaznaczyć względem linii dna lub skorzystać z pomysłów karpiarzy i postawić sobie bojkę.  To jednak dopiero początek naszej drogi w łowieniu sandacz w listopadzie i grudniu. Nasz metoda na sandacza ma ważny etap bo niemal pewne że jakieś ryby w chałupie będą teraz rozpoczyna się czas polowania na żerującego sandacza. Drapieżniki o których dziś opowiadam to bardzo dziwne ryby. Wielokrotnie bywało tak, że ryby były niemal pod łódką a wielokrotne prowadzenie całej masy przynęt nie przynosiło jakiegokolwiek efektu. Takie są sandacze w listopadzie i grudniu. Po chwili nagle z niewiadomych przyczyn ryby ruszały na żer i natychmiast zaczynały się brania. No, ale powolutku…

Zazwyczaj kiedy napłyniemy na łowisko będziemy musieli wykonać wiele rzutów, pewnie zjeść ze dwa śniadania zanim doczekamy się na dosłownie pół godziny ostrych brań. W czasie gdy sandacz jest na żerowaniu nie ma potrzeby wymyślać przynęt. Zwykle jasna guma na odpowiednio dobranej główce załatwi sprawę. Cykle dobrego żerowania nie są jednak częstym zjawiskiem. Z moich obserwacji wynika, że najczęściej występują raz może dwa razy w różnych porach dnia na dobę. Co jednak robić kiedy sandacze wklejone w dno oczekują na zwiększenie apetytu. Znowu będziemy mieli kilka sposobów. Osobiście stosuje metodę, która w moim rozumienia wyzwala u sandacza zainteresowanie. Stosuje tutaj zdecydowanie zbyt ciężkie do głębokości koguty na sandacza. Kogut ma tę przewagę nad innymi klasycznymi przynętami że z wielkim impetem oraz szybkością uderza o dno i w wielu sytuacjach najprościej mówiąc zainteresowuje sandacza do tego aby w miejsca lądowania przynęty drapieżnik podpłynął. Wielokrotne przeprowadzenie przynęty często kończy się braniem. Koguty pozwalają tez na bardzo szybkie obłowienie ciekawych miejsc. Inna jeszcze bardzoej „wściekłą przynęta” są ciężkie cykady. W moim odczuciu na nieżerujące sandacze chyba najskuteczniejsze. Wibracje oraz zawirowania wody, które generuje praca cykady można jedynie porównać z najbardziej agresywnie pracującym woblerem. Cykada ma jedną przewagę nad wszystkimi innymi przynętami. Jest zbudowana w całości z metalu i ołowiu, dzięki czemu niemal natychmiast pozwala obławiać dno. W zależności od głębokości stosuje Cykady SS o gramaturze od 14 przez 17 aż do 25g. Od jakiegoś czasu stosuje tez czeburaszki, do których przyczepiam mandule i paralonki. Włąśnie te dziwaczne mandule na sandacza wielokrotnie otwierały wodę bowiem ich działanie bardzo przypomina koguty i ich agresywna pracę.

I teraz klucz do tematu. Łowienie sandczy w zaczepach to temat trudny i wymagający wiele prób i doświadczeń nad wodą. Najważniejszą sprawą jest nasza chałupa. Chodzi o to aby przynętę prowadzić jak najbliżej zaczepu. Jeśli uda nam się ocenić i wyobrazić sobie jak on na dnie wygląda to niemal z uporem maniaka należy rzucać , rzucać i rzucać… I czekać na pierwsze aksamitne klepnięcie. Celem naszym będzie wyciągnięcie z drzew drapieżnika, który wykaże ochotę do pstryknięcie w cykadę, koguta albo gumę. Co kilka chwil koniecznie należy rzucać kontrolnie na boki aby sprawdać okoliczne miejsca chałupy. Czas kiedy sandacza nagle wypłyna z drzew na żerowania nie jest podyktowany zazwyczaj cyklami czasu ani warunkami atmosferycznymi. Sandacze maja swoje chimery i im są podporządkowane.

Innym sposobem jest łowienie sandaczy w samych drzewach jednak tutaj należy się uzbroić w zdecydowanie inne przynęty. Cykady, koguty i woblery sandaczowe zamykamy w pudełko i chowamy aby nas nie korciły. Nastawiamy się na szarpanie i rwanie. Łowiąc w samej chałupie stosujemy tylko gumy zbrojone w systemach antyzaczepowych. Dzięki temu uda nam się uchronić nasze pudełka przed spustoszeniem. Ma sposób zbrojenia z ukrytym hakiem wielką wadę. Chodzi o to że wiele brań sandaczy w chałupie to jedynie pstryknięcia czy szarpnięcia i bardzo często będziemy mieli na antyzaczepach puste brania. Tak czy inaczej to jedyny sposób na sandacza. Przestrzegam natomiast przed łowieniem w drzewach z otwartymi hakami. Zwróciłem uwagę na to że jeśli tylko raz lub dwa razy zaczepimy mocno nasza przynętę o krzaki i zaczniemy walczyć odstrzeliwując nasza przynętę sandacze natychmiast gasną i przestają reagować na cokolwiek.  Często zdarza się tak że nie doczekałem się już żerowania w okolicach chałup.

Sporo opowiedziałem Wam o drzewach. Nieco inna sytuacja jest w ruinach i zalegających na dnie przedmiotach które nie sa dla nas aż tak groźne jeśli chodzi o rwanie przynęt. W tego typu miejscach śmiało możemy łowić przynętami z otwartymi hakami jednak podobnie jak w drzewach na nieżerujące sandacze poklejone do podwodnych przeszkód najlepiej działają agresywne cykady oraz ciężkie koguty. Warto też pofruwać sandaczowi nad głowa zbyt lekka, duża guma.

Na sam koniec kilka zdań o sprzęcie. Zacznijmy od wędki. Metoda na sandacza z drzew wymaga mocnego kija o dość finezyjnej części szczytowej. Szczytówka będzie odpowiadała za animowanie przynęty ale nadal kluczowa jest moc w środku i dole wędki. Potrzebna jest nam wędka na sandacza, która pozwoli na pewne zacięcie dużej ryby. Do takich zadań potrzeby jest zatem Dość specyficzny kij ze stosunkowo miękką ale sprężysta częścią szczytowa i jednocześnie mocnym środkiem kija. Uzupełnieniem kija jest kołowrotek. Tu od długiego czasu nie kombinuje stosuje od kilku sezonów sprawdzone rozwiązania. Zamiennie do kijów mam dołączone Shimano Ultegra w rozmiarze 3000 jeśli chodzi o lżejsze łowienie lub Shimano Twin Power do ciężkiego kija sandaczowego. Na kołowrotek należy nawinąć plecionkę… No i właśnie. Jeśli łowie w drzewach śmiało może my zastosować linke ośmiosplotową ale grubszą ja polecam JMC8XCJ. Jeśli jednak trzeba będzie łoić w gruzowisku, kamieniach i betonowych płytach nic nie przebije starej i sprawdzonej linki Power Pro.
 

Moim marzeniem jest znalezienie klucza do sandaczowych żerowisk. Przez wiele lat łowienia sandaczy nie udało mi się ocenić co powoduje o tym że akurat w danym miejscu sandacze żerują. Kiedy wypływają na polowanie i co decyduje o tym że akurat tego dnia gryzą jedynie pół godziny. Nie wiem… Najbardzej dla mnie frapujące jest to że jednego dnia stołówka to szczyt górki a już następnego głęboki i mulisty blat oddalony kilkanaście metrów dalej. Takie to te nasze kolczaste sandacze. Dziwne, ale wyjątkowo ciekawe ryby.