Szczupacza alternatywa

Konstrukcja wielu przynęt produkowanych masowo to kopiowanie popularnych wzorów i koncepcji, a wśród nich można znaleźć prawdziwe perełki, które łowią ryby niemal w każdych warunkach. Dotarcie jednak do wabika posiadającego cechy łownej przynęty nie jest proste. Najlepsi rękodzielnicy ze środkowej Europy i Skandynawii, specjalizujący się w łowieniu grubych szczupaków doskonale znają swojego przeciwnika. To właśnie oni poznali wszelkie słabości i zachcianki leniwych szczupaków. Przynęty z ich warsztatu w znaczny sposób mi osobiście ułatwiły drogę w łowieniu grubych pajków.
Tym razem opowiem Wam o przynętach, które posiadają zdecydowanie inne cechy niż te najbardziej popularne modele. Opowiem o korzyściach jakie daje ich stosowanie. Postaram się też podpowiedzieć, jak wykorzystać innowacyjną przynętę do tego, aby skutecznie łowić duże ryby.Zwykle jest tak, że poszukuję konkretnegowabika względem jego bardzo określonego zachowania, lub możliwości zastosowania w danych warunkach. W przypadku szczupaków zawsze natrafiałem na trudności w postaci wykorzystania dużej i ciężkiej przynęty, która pozwoli na łowienie w wodzie o głębokości jednego metra i nie spadnie na dno w 3 sekundy. Płytka woda, grążelowiska i masa roślin to moje ulubione szczupakowe łowiska.

Jerki inne niż wszystkie.Idąc drogą poszukiwań i budowania nowej koncepcji przynęty doskonałej, wspólnie z Darkiem Dłutkiem wymyśliliśmy i wykonaliśmy „wszystko mającego” jerka. Tak powstał Koro CF. W dzisiejszych czasach nietypowy jerk to taki, który posiada jak najwięcej cech innych łownych przynęt. Celem było to, aby upchać w Koro tyle parametrów, aby łowił jak najlepiej. Pierwszy to bardzo powolne opadanie, podczas któregoprzynęta musi wyraźnie, intensywnie lusterkować. Drugi to specyficzna akcja - konająca ryba bezwzględnie powinna wykonywać nieszablonowe odjazdy, przeplatane drgnięciami i niemal zawracaniem w miejscu. Nieregularna praca działa na szczupaka jak płachta na byka. Nieszablonowe zachowanie naszej przynęty bardzo przypomina drapieżnikowi jego ofiarę, która ostatkami sił stara się uciec przed oprawcą.  Największą jednak zaletą tego dziwaka jest to, że jak się okazało,jedna przynęta może posłużyć nam do obławiania płytkich zastoisk, gdzie jerkując „do góry” wyciągamy jerka na samo lustro wody,a z drugiej strony stosując dłuższe pauzy i krótkie skoki,bez problemu poprowadzimy Koro na 2 metrach. Tego szczupaki jeszcze nie znają.
Największym dziwadłem w moim szczupakowym arsenale jest Tejlor CF, czyli połączenie jerka z dużą gumą. Przyznam się, że jest to kopia starej jak świat konstrukcji rodem z Finlandii, dziś powielanej przez wiele firm z całego świata. Początkowo bardzo sceptycznie spoglądałem na przynęty tego typu, jednak kiedy na własne oczy zobaczyłem jerka z gumowym chwostem w ogonie, zaniemówiłem. Łato wyobrażałem sobie, jak płynnymi susami śmiga miedzy zatopionymi głazami czy wśród pojedynczych trzcin. Co to jest zatem ten kuszący ogonek? Połączenie stabilizatora w postaci tłustego twistera z całkiem sporych rozmiarów drewnianym korpusem, tworzy przynętę wyjątkowo niekonwencjonalną.  Tonie powoli, pracuje najbardziej nieregularnie jak tylko można sobie to wyobrazić, kusi w każdej fazie prowadzenia, i do tego da się prowadzić niemal w każdych warunkach. Największa zaletą przynęty tego typu jest to, że nosi ona cechy wyjątkowo kuszących, charakterystycznych cech pracy przynęt szczupakowych, a do tego w naszej wodzie mało który wędkarz używał już czegoś podobnego.

Na ryby z Belly Boat

Blaszana alternatywa.Całkowicie odmienne, ale co najmniej tak samo skuteczne jak drewniane jerki, są duże błystki wahadłowe. O nich możemy przeczytać wiele, bo to nasza przynęta narodowa. Jednak podczas którejś z wypraw do Skandynawii rzuciły mi się w oczy duże i lekkie wahadłówki, które zostały w specyficzny sposób krępowane. Innowacją tego rodzaju przynęt była ich wielkość zestawiona z bardzo oszczędnym podgięciem. Nieco to dziwne na pierwszy rzut oka, tym bardziej jeśli dodamy to tego cienką blachę z której wahadełko zostało wykonane. Obserwowałem łowiących Szwedów i Finów, którzy właśnie tego typu przynęty kochają ponad wszystko. Łowienie na wielkie i lekkie wahadłówki przypomina jerkowanie. Ich duża płaszczyzna i stosunkowo niewielka waga pozwala na tak misterne operowanie przynętą, jakiego nie da żadna inna, najbardziej nawet wymyślna przynęta. Opad dużej i lekkiej wahadłówki jest bardzo wyraźnie wyczuwalny, a ten właśnie element kusi wielkie pajki niemiłosiernie. Nic ze znanych przynęt nie działa w opadzie tak, jak blaszka. Mało tego - żadnej przynęty nie poprowadzimy tak uniwersalnie, jak dużej, lekko krępowanej wahadłówki. Oczywiście podobnie jak inne przynęty,ze względu na kształt, wagę i wiele innych cech zdecydowanie odmiennie zachowują się one w wodzie. Poszczególne modele służą do nieco innego prowadzenia oraz odmiennych zastosowań. Podstawa arsenału to jednak Alga, Foka i Gnom - to nasze stare dobre koncepcje, niezmiennie skuteczne od lat… Teraz tylko nieco lżejsze.

Drewniane Big Game.I na sam koniec kolejne dziwactwo z mojego większego pudełka. Jerk mierzący 20 cm, wzorowany na budowie śledzia ewentualnie sielawki ;) W epoce popularnych  ripperów i innych gum brakowało mi wielkiego jerka, którego poprowadzę głęboko i do tego moja sztuczna ryba będzie wolna, leniwa i zdychająca. Tak powstał Hodor CF - wielki, drewniany śledź ze sterem w pysku. No właśnie! Tutaj kryje się właśnie nieszablonowość. Nie ma jerka, którego możemy prowadzić w równym, leniwym tempie na głębokości 3-4 metrów. Nie pozwala na to fizyka… Cóż zatem stoi na przeszkodzie, aby zrobić jerka ze sterem który sprowadzi go tam, gdzie będziemy chcieli? No tak, ale w ten sposób mamy już klasycznego woblera. Nic z tego! Dla mnie podstawą jest charakter pracy, a to czy kawałek drewna ma śmigło czy ster, to temat wtórny. Wielkie woblery prowadzone wolno w toni doskonale imitują konające płocie, leszcze czy inne smakowite kąski. Dla szczupaka, tego typu wobler jasno kojarzy się z łatwym posiłkiem.

Gdybym miał podsumować innowacyjność w obszarze wykorzystywanych przeze mnie przynęt, to bezwzględnie prym wiodą wabiki o innym charakterze pracy, niż ta, którą oferują popularne, standardowe przynęty. Wcale nie musi to być najpiękniejszy na świecie, wystrugany z egzotycznego drewna jerk, który pachnie „atraktorem z kalmara”. Chodzi o barwę zestawiona z pracą. To jest dla szczupaka coś, co decyduje o podjęciu decyzji o ataku. Wszystkie, nawet najbardziej korzystne parametry reprezentowane przez niezwykle atrakcyjną przynętę, muszą być zestawione z tym, czym w danym okresie odżywia się szczupak.  I na sam koniec rzecz podstawowa, która w bezpośredni sposób wpływa na to, czy złowimy szczupaka czy nie. Nawet najlepsza przynęta, w której producent ukrył najbardziej wymyślne właściwości, powinna być odpowiednio wykorzystana przez wędkarza. Największym błędem jest rzucanie i szarpanie jerkiem. Nie waham się stwierdzić, że ten sposób wręcz zabija właściwości przynęty. To samo dotyczy wahadłówki - jeśli najzwyczajniej w świecie będziemy ciągnęli wahadłówkę, którą producent klepał, podginał i krępował w misterny sposób, to nasze prowadzenie uruchomi zasadę wędkarskiego totolotka.
Tekst i foto: Corona Fishing
Zobacz:
jerki na szczupaka
wahadłówka na szczupaka
wędka na szczupaka
multiplikator na szczupaka