Zaporowe sandacze

Kolejny raz wybraliśmy się w długą drogę na głębinowe sandacze. Znowu nie mogłem zasnąć w dzień przed wyzyjazdem. Kilkadziesiąt razy przekładane przynęty z pudełka do pudełka zdążyły już mocno pokłuć mi palce, zanim pierwszy raz wpadły w krystalicznie czystą wodę. Tym razem nasza warszawska ekipa wzbogacona została o kolegów z forum jerkbait.pl. Mario, Jacek i Rolen nieco innym szlakiem, ale dotarli na miejsce niemal dokładnie w tej samej chwili, co nasze wypchane po brzegi auto.

Poniżej fotograficzna relacja z sandaczowej eskapady. Dziękuję wszystkim za świetne spotkanie oraz za fantastyczne łowienie. Zapraszam za rok... a kto wie, może wcześniej.

Jeszcze raz wielkie dzięki.
Remik

Początki były trudne. Wahania wody, okropnie palące słońce. Sandacze i okonie nie były łaskawe. Aby złowić choć kilka rybek należało ciąć w tępo każde pojedyncze, delikatne skubnięcie. Pierwsze dni poświęciłem okoniom. Bardzo nie dawały mi spokoju. Polowałem na te największe. Jednak rzeczywistość okazała się mniej różowa niż snute wieczorami plany.

Prawdopodobnie pierwszy sandacz z wyprawy.

Przyłów podczas kuszenia grubego okonia. Stok z 12 na 20 metrów. Twarde dno. Testy przed wprowadzeniem naszej największej tajnej broni. Klasyczny puk i siedzi. Oj, jak byłem wtedy zagrzany. Dawałem temu okonkowi jakieś 50 cm. No i miał, nawet więcej, ale niestety w obudowie sandacza.

Luka był tak napalony na te sandacze, że ciął wszystko. Jego nowy, "elektryczny" kij, przesyłał do mózgu wszystkie sygnały: patyki, kamienie, sandacze, okonie. Ten ciął w mordę wszystko, co mu stanęło na drodze. No i w końcu zaciął. Radości było cała masa. Piękne wieczorne sandaczowanie. Nie ma chyba nic piękniejszego niż aksamitane klepnięcie.

Kiedy my polowaliśmy na pasiaki, ekipa Rolena trenowała szczupaki. Jacek złowił pięknego, grubego szczupaka. Ale to wszystko nic. Robert holował sporo większego. No tak, ale kto na sandacze stosuje przypony...;) Oczywiście na szczupakach chłopaki nie zakończyli. Rober nie dawał odpoczynku sandałkom, a Jacek nadawał na łodzi Mario ton w ilości łowionych ryb.

Lipionek dawał radę. Okonie skubały aż miło. Ale gdzie są te większe? Może byliśmy zbyt wcześnie, a może to kwestia wahań wody, które w ciągu doby sięgały 1,5 metra? Tak czy inaczej nie próżnowaliśmy. Pływaliśmy od dziury do stoku. Od stoku do skarpy. Od skarpy do ...drogi.

I tam z Bogdanem odkryliśmy raj. Niestety jednodniowy. Przepiękna woda, wielki blat z głębokością 14 metrów. I nagle droga. Zatopiona autostrada. Dokładnie taka, jakiej szukał David Lynch w swoim zakręconym filmie. Reżyser szukał drogi a my sandaczy. I była ich cała masa, niestety wspomniane wahania wody pozwoliły nam je ścigać tylko jeden wieczór. Następnego dnia ...puchy.
 

Aaa! Sylwek... On jak zwykle. Znalazł jedną dziurę i się od niej nie odrywał przez cały wyjazd. Jak namierzy to wyłowi z niej wszytko. Powolutku, silniczek pyr pyr pyr i komenda spuszczaj kotwice. Łowienie z Sylwkiem to wielka przyjemność. Fachura pierwsza klasa. No i efekty tego były. Sandałek na Rattlina 25g był bardzo zdziwiony jak zobaczył kto go holuje.

- Boże, to znowu oni. Koledzy i koleżanki wiejemy stąd. Znowu żeglarz śmiga na łodzi.
 

Łowienie w tak głębokiej wodzie wymagało zastosowania ciężkich zestawów. Głębokość często przekraczała 25 metrów. Do tego wiatr. Oj to na prawdę trudne, ale i piękne łowienie. Pierwsze dni Bogdan spędził na łowieniu w swoim stylu. Finezyjny, delikatny kijek, plecioneczka jak włosek i gumeczki jak paznokieć. Taki już ten Boguś jest. Udało się czwartego dnia namówić Bodzia Miodzia na zastosowanie czegoś cięższego, mocniejszego.

No i zastosował. Bez emocji wyciągnął mocny multiplikator z nawiniętą plecionką 50lbs i przyczepił go do morskiego kija do 400g. No a co... Można? Można!
 

Wiecie co jest fajne na takich kilkudniowych wyprawach? Wieczorne pogaduchy. Siedzisz sobie wygodnie, popijasz ciepłą herbatkę i słuchasz jak łowią chłopaki w innych, nieznanych  tobie miejscach. Mario opowiadał nam o ZZ. Widać, że lubi tę wodę. Łowi tam kilka dobrych lat. Opowiadał mi o trollingowaniu i nawet za jego namową spróbowałem następnego dnia. Może i warto nad tym pomyśleć...

No i JJ, czyli Jarek, czyli Józek. To jest prawdziwa postać zagadka. Niby nie łowi. Niby książki czyta na łódce, kołki jakieś struga. Ale jak już zapytasz o wyniki, to zawsze coś tam skubnął. No i potwierdza się. Jest sandaczyk, okonek, pstrążek. Kurna, kiedy on znajduje na to wszystko czas?

skomentuj na FORUM
 

przeczytaj więcej o:
sandacz na zbiorniku zaporowym
łowienie z opadu
sandacz w rzece
sandacz jesienią

zobacz też:
koguty na sandacza
cykady na sandacza
przynęty na sandacza
woblery na sandacza
przynęty na sandacza