Woblery na dużą rzekę

Przynęty silikonowe zdominowały nasze pudełka.  Zapewne każdy z nas w swoim arsenale posiada całą masę nowiutkich, nigdy jeszcze nie zbrojonych gumowych rybek i robaków.  Fakt jest taki, że silikonowe przynęty bez wątpienia kuszą w pewnych warunkach drapieżnika zdecydowanie najlepiej. Jednak tym razem opowiem Wam o sytuacjach gdzie zdecydowanie łatwiej łowi się woblerem. Mało tego postaram się opowiedzieć o moich obserwacjach z których wynika że wobler to przynęta nadal nie odkryta nieco tajemna a przy tym wyjątkowo skuteczna.

Oczywiście nie będziemy wywarzali otwartych drzwi. W miejscach gdzie nasza wędkarska głowa podpowiada zastosowanie ciężkiej cykady, koguta czy gumy mocowanej na trzydziestogramowej główce nie będziemy wariowali z lekkim woblerkiem. Kolejny raz postaram się opowiedzieć o dopasowaniu naszego polowania do zastanych warunków. Wykorzystamy charakter łowiska i dobierzemy odpowiednią przynętę do określonych miejsc.

W ostatnich latach nasze nizinne rzeki niosą latem niską a nawet bardzo niską wodą. Rzeki odsłoniły kamieniste rafy i przykosy. Często w takich miejscach głębokość nie przekracza pół metra. Wszelkiej maści drapieżniki począwszy od jazi przez brzany kończąc na sandaczach i sumach zakochały się w tego typu stanowiskach. Ryby mają tu obfitość pokarmu a do tego woda niesie znacznie większą ilość tlenu. Rybom to bardzo odpowiada i bez względu na głębokość niemal przez całe lato zasiedlają szybkie kamieniste szypoty. W tego typu miejscach wobler stał się przynęta pierwszego wyboru. Polując na wszystkie rzeczne drapieżniki właśnie od woblerów zaczynam i co najciekawsze moje drewniane woblery przyniosły i zdecydowanie więcej ryb niż wszelkiego typu inne wabiki.

Przyczyna takiego obrotu sprawy jest banalna i wynika z właściwości woblera. Drewniana rybka jest prawdopodobnie jedyną przynętą, którą jesteśmy w stanie skutecznie łowić pomiędzy kamieniami. Pływalność, możliwość spuszczenia przynęty z nurtem , operowanie woblerm w miejscu, podszarpywanie i do tego wyeliminowanie praktycznie do zera zaczepów, otwiera przed dobrym woblerem furtkę do naprawdę fajnych ryb. Zacznijmy tym razem od wędki na sandacza w rzecze bowiem ten element zestawu w zestawieniu z woblerami ma ogromne znacznie dla końcowego sukcesu. Większość z nas łowi dziś na plecionki, które jak wiemy są sztywne i niemal nierozciągliwe. Przynęty na sandacza, które będziemy stosowali uzbrojone są w kotwice nr 6 a nawet 10 i właśnie ten drobny element wymusza zastosowanie odpowiedniego wędziska.

Kij musi być mięsisty, nieco gumowaty ale posiadający dużo mocy. Idealnie sprawdzaj się do tego amerykańskie wędki w klasie Salmon & Steelhead. Tego typu wędki zostały wykonane z myślą o łowieniu mocnych,  rzecznych ryb z wykorzystaniem niewielkich przynęt. U nas sprawdzają się doskonale na kleniach, boleniach czy sandaczach. Sugeruje też operować wędką nawet z łodzi nieco dłuższą. Tego typu wędziska mają też jeszcze jedną wielką zaletę. Lekkie woblery na sandacza lub czasem mniejsze, którzych przeznaczniem sa klenie czy bolenie nie należa do najbardziej lotnych. Długie miękkie kije pozwalają doskonale rzucac takimi przynętami. Dla mnie optimum to około 240-260cm. Mocny i mięsisty kij pozwala na komfortowe holowanie nawet metrowej ryby a jednocześnie nie pozwoli odbić się od przynęty niewielkiemu kleniowi. Nie porozginają nam się kotwice a spadów praktycznie nie odnotujemy.
 

Płytkie rynienki, napływy na rafy czy same kamieniska to miejsca dość specyficzne. Tak jak wspomniałem drapieżniki zasiedlają tego typu miejscówki niemal przez całe lato jednak, aby je tam łowić, należy spełnić kilka podstawowych zasad. Przynęty na rzekę są kluczowe w takich miejscach, a wybór odpowiednich przynęt może zadecydować o sukcesie połowu. Po pierwsze pamiętajmy o tym, że będziemy łowili w bardzo płytkiej wodzie, a duże ryby są tutaj wyjątkowo ostrożne. Samo podejście do łowiska czy też podpłynięcie wymaga od nas ciszy i spokoju. Warto nawet napływając na wybrane miejsce nie korzystać z silnika. Stawanie na łodzi jest wykluczone. Hałasujące podbieraki, butelki z chłodzącymi napojami wyeliminują nam możliwość złowienia okazów.

Przynęty na rzekę to kluczowy element przy płytkim łowieniu. Łowienie rozpoczynamy zawsze od „góry rzeki”, czyli podchodzimy (napływamy) znacznie powyżej upatrzonego miejsca. Pierwsze rzuty wykonujemy krótkie, cyklicznie je wydłużając. Każde miejsce należy obławiać co najmniej dwadzieścia, może nawet czterdzieści minut, aby dać możliwość drapieżnikowi się nieco do naszej obecności przyzwyczaić. Te najbardziej atrakcyjne i obiecujące miejsca należy obławiać bardzo intensywnie i długo. Przynęty na rzekę, precyzyjnie dostosowane do warunków, mogą przyciągnąć uwagę okoni i zwiększyć szanse na udany połów.

Ryby w kamieniskach mają swoje czasy intensywnego żerowania a nam zależy na tym aby trafić w kulminację wielkiego żarcia. Bardzo istotnym elementem podawania i prowadzenia przynęty na rzekę jest to aby woblerek prowadzić po łuku i tak starajmy się operować przynęta większość drapieżników zdecydowanie chętniej atakuje wobler sprowadzany lekko po skosie niż przynętę podciągana po sznurku w górę rzeki. Doskonale skuteczne jest tęż sprowadzanie po skosie ale z nurtem. Wiem że niewielu wędkarzy stosuje ten manewr w wielkich nizinnych rzakach ale jak podpowiada mi pstrągowe doświadczenie tak prowadzony wobler atakowany jest najbardziej agresywnie i często prowadzenie z nurtem daje zdecydowanie najlepsze efekty.

I całkiem nieoczekiwanie wkradł nam się temat pstrągowania. Nie jest to przypadek. Przez ostatni e kilka lat moje pstrągowe pudełko stało się również pudełkiem na Wisłę. Moje najlepsze woblery pstrągowe złowiły duże klenie, brzany i sandacze a podstawą przynęty na bolenia z raf od wielu sezonów jest kiełbioksztautny Romper oraz jego mniejsza wersja Gimli. Jaki zatem wobler sprawdza się na letnich niżówkach? Najprościej powiedzieć drobnopracujący i lusterkujący. Pstrągowy. Najlepsze modele nie będą głęboko schodziły  i oczywiście nie mogą stawiać w wodzie zbyt dużego oporu w nurcie. Jeśli chodzi o kolorystykę to stosuje dwa warianty.

Po pierwsze maksymalnie staram się zbliżyć do drobnej uklei ewentualnie płotki i kiełbia oraz po drugiej stronie wersje kolorystyczne nie mające nic wspólnego z żywymi  rybkami. Tutaj stosuje ostre kontrastujące z otoczeniem barwy. Wspomniany Romper czyli kiełbik to wobler najbardziej uniwersalny bowiem lekko pływająca przynętę o ostrej, drobnej pracy mogę poprowadzić iemal w każdej warstwie wody. Jeśli potrzeba można go sprowadzić na metr w innych przypadkach możemy kusić przynęta niemal pod samą powierzchnia. Kolejna sprawa to Woblery SS czyli słynne już duże Krąpie i Strzygi te przynęt zostały celowo zrobione na rzekę i ostrym nurcie dostają prawdziwego kopniaka. Gustują w nich wszystkie wielkorzeczne drapieżnik. Wobki Sławka Szuszkiewicza nie wymagają od nas jakiejkolwiek ingerencji. Sprowadzany z nurtem po skosie uzyskuje wyjątkowo atrakcyjna dla ryb pracę.

Na sam koniec pamiętać należy o jednej sprawie. Wspomniałem że płytkie miejsca gdzie woblerkiem operować jest zdecydowanie najwygodniej często odwiedzane sa przez naprawdę pokaźne ryby. Naszym przyłowem będzie sum, duży szczupak czy sandacz. Na półmetrowej wodzie grasują wielkie bolenie. Pamiętajmy zatem aby nie odchudzać naszych zestawów. Lepiej odpuścić sobie długie rzuty lekkim woblerem na rzecz pewnego holu w dużym nurcie. Pływający wobler pozwala na wypuszczanie go na naprawdę wystarczające odległości.

zobacz więcej:
wobler na bolenia
wobler na okonia
wobler na sandacza