Wędkarskie opowieści, opowiadania, historie

Blogi

Przyrodnicze fascynacje

2008-06-11 13:33

Jest to jeden z wierszy, który oczarował mnie ładnych parę lat temu i tak już pozostało...

Nad wodą

Nie utaisz ty przede mną, wodo,
Wodo, wodo polnego strumienia,
Swego smutku, choć z taką pogodą
Gwarzy fal twych szept z duszą milczenia.

Słyszę w plusku twojej fali, wodo,
Wodo, wodo, żałośliwie tętna,
Chociaż zmierzchu owiana ochłodą,
Płyniesz, zda się, senna, obojętna.

Swym spokojem nie zmamisz mnie, wodo,
Wodo, wodo, choć zwierciedlisz w sobie
Modry nieba strop z obłoków trzodą
I w złocistych zórz błyszczysz ozdobie.

Darmo łudzisz, że nęci cię, wodo,
Wodo, wodo, twa droga daleka
I że płyniesz z ochotną swobodą
Tam, gdzie morze nieznane cię czeka.

Wiem, co znaczy, coraz głębiej, wodo,
Wodo, wodo, w pierś ziemi się wpijać,
Jednak musieć kwietnie łąk urodą,
Szczęsne brzegi wiecznie mijać, mijać.

Leopold Staff
Ze zbioru „Łabędź i lira” (1914)

Poznaj autora

Ewelina

Zobacz inne albumy autora