Głowacz pręgopłetwy

Głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby z rodziny głowaczowatych. Występowanie: zlewiska mórz Czarnego, Bałtyckiego, Północnego i Arktycznego

Zamieszkuje szybkopłynące potoki z czystą, dobrze natlenioną wodą, czyste rzeki i jeziora z dnem piaszczystym lub żwirowym. Preferuje potoki górskie. Występuje np. w potoku płynącym Doliną Kościeliską w Tatrach i to niemal do samych źródeł. Jeziorowa forma w Polsce występuje jedynie w Hańczy. W ostatnich latach odkryto liczne populacje tego gatunku w niektórych rzekach i strumieniach dorzecza Łeby. Osiąga do 15 cm długości. Głowacz pręgopłetwy ma ciało krępe, lekko grzbietobrzusznie spłaszczone, zwężające się ku tyłowi, nagie (bez łusek). Szeroka głowa z dużym otworem gębowym w położeniu końcowym oraz wysoko osadzonymi oczami. Dwie płetwy grzbietowa, druga większa i dłuższa, szerokie płetwy piersiowe. Płetwy brzuszne wydłużone, sięgające poza otwór odbytowy, ich pierwszy promień jest silnie skrócony.

Na bokach występują ciemne, poprzeczne smugi. Od innych gatunków z rodzaju Cottus występujących w Europie głowacz pręgopłetwy różni się posiadaniem kolców o łopatkowatym kształcie oraz pręg na płetwach brzusznych (stąd jego nazwa). Żywi się glonami, wieloszczetami, skorupiakami, ikrą i larwami innych ryb.

Sprawdź przynęty na belonę wykonane starannie przez najlepszych rękodzielników.