Bardzo popularna ryba wśród spinningistów z całego kraju. Kleń występuje bardzo licznie w wielu rzekach od niewielkich strumieni po największe rzeki nizinne. W ostatnim czasie co raz częściej  klenie łowione są w zbiornikach ze stojąca wodą. Ze względu na ciągle dużą populację, klenie są bardzo często i chętnie łowione przez spinningistów. Ryba jest mocna i rośnie do całkiem przyzwoitych rozmiarów. Łowiona w mocnym nurcie na lekkie zestawy daje dużo frajdy każdemu wędkarzowi. Spinningiści stosują do połowu kleni przeróżne metody i techniki łowienia. Wykorzystywane są do połowu tej ryby specjalistyczne wędki oraz przynęty na klenia, które często imitują drobne rybki ale czasem organizmy lądowe. Od wielu lat wędkarzy specjalizujący się w połowie klenia starają się dotrzeć do przynęt, które w określonych warunkach potrafią w zdecydowany sposób zwiększyć prawdopodobieństwo sukcesu. Kleń nie ma okresu ochronnego i niestety w okresie tarła klenia wielu wędkarzy stara się łowić zmęczone godami ryby. W naszej opinii okres ochronny dla klenia to w obecnej sytuacji konieczność. Kleń posiada wymiar ochronny 25cm.
Obecnie kleń stał się ryba bardzo popularną i bardzo chętnie łowioną przez spinningistów. Młodzi wędkarze mają często kłopot w odróżnienia klenia od jazia, bolenia czy wzdręgi. Należy zwróć szczególną uwagę na elementy wyróżniające wymienione gatunki ryb. Zwykle wędkarzy polujący na klenia stosują delikatne wędki, stosunkowo cieniutkie linki i szereg różnych woblerów. Zwykle są to przynęty niewielkie mierzące maksymalnie cztery centymetry. Takie woblery uznawane są na klenia najbardziej skuteczne. Gdyby jednak łowienia tej ciekawej ryby rozbić na okresy w roku to temat wygląda na zdecydowanie bardziej złożony. Zimą i wiosną, kleń bardzo często kusi się większą przynętą. Wówczas wybierane są kilku centymetrowe gumy często twisterki czy rippery nawet 7-8centymetrowe. Podobnie jest z woblerami, których wielkość sięga nawet smukłych dziewięciu centymetrów. Lato i wczesna jesień to raj dla wędkarza polującego na klenia. Wówczas woda się przed nami otwiera bowiem klenie są bardzie chętne do brania i przede wszystkim bardziej widoczne. Wówczas do gry wchodzą smużki i malutkie wahadłówki oraz obrotówki. 
Kleń (lac. Squalius cephalus) należy do rodziny karpiowatych (Cyprynidae). To gatunek ryb słodkowodnych, który występuje w większości wód płynących w Europie. Jest rybą wyjątkowo odporną na trudne warunki życia. Ze względu na to, że nie jest zbyt wrażliwy na zanieczyszczone wody, to w Polsce może być rybą wiodącą w niektórych ujściach rzek. Kleń preferuje rzeki, ale spotkać go można też w zbiornikach zaporowych, jeziorach i morskich zatokach.

Kleń - opis gatunku

Ciało klenia jest wydłużone, grube i tylko delikatnie ścieśnione w płaszczyznach bocznych. Linia boczna ciała tworzy łagodny łuk, który jest lekko wygięty w brzuszną stronę ciała. Płetwa ogonowa na tylnej krawędzi jest delikatnie zaokrąglona. Kleń ma szeroką paszczę, która jest umieszczona na końcu pyska i lekko skierowana ukośnie ku górze.
Łuski są duże i grube, a ich obwódka przybiera szary lub czarny kolor. Tworzą na ciele klenia wzór siatki. Jeśli chodzi o ubarwienie, to ten gatunek ma szarobrązowy grzbiet z delikatnym zielonym odcieniem. Boki klenia są wyraźnie jaśniejsze, u wielu osobników przyjmują złoty lub srebrzysty odcień, brzuch jest biały. Płetwy grzbietowe i ogonowe mają szarozielony odcień z domieszką czerwieni, z kolei płetwa odbytowa i brzuszna nabiera pomarańczowoczerwonego barwy.
Małe i młode klenie często trudno odróżnić od jelców. Zwłaszcza, że ryby pochodzące z jednego zbiornika mają takie samo ubarwienie. Wyraźną różnicą pomiędzy tymi dwoma gatunkami można zauważyć przede wszystkim przy porównaniu krawędzi płetwy odbytowej, która u klenia jest lekko zaokrąglona. Drugą cechą odróżniającą jest ustawienie paszczy w stosunku do osi ciała - u jelca równoległe, u klenia skośne skierowane ku górze.
Gatunek rośnie powoli i nie dorasta do dużych rozmiarów. Sześcioletnia ryba osiąga zaledwie 25 cm. długości i 0,25 kg wagi.

Kleń - żerowanie

Kleń nie należy do wybrednych gatunków ryb. Jest wszystkożerny i żywi się tak samo wszelkimi drobnymi zwierzętami wodnymi, jak i żabami, mniejszymi od siebie rybkami oraz częściami roślin. Podstawowym pokarmem młodych osobników są bezkręgowce, robaki skorupiaki, larwy owadów, jak i same owady łapane z powietrza. Klenie nie pogardzą też owocami. Co ciekawe, o ile u większości gatunków ryb w określonych porach roku przeważa albo pokarm zwierzęcy, albo roślinny, tak kleń utrzymuje to w swoistej równowadze.
Latem kleń wybiera przede wszystkim pokarm pochodzenia roślinnego, który stanowi ponad połowę objętości jego pożywienia. W szczególności większe okazy rozkoszują się w roślinach z liśćmi. Ogromną część pożywienia pokarmu pochodzenia zwierzęcego stanowią małe rybki, na które klenie chętnie polują. Ich drapieżny charakter objawia się w szczególności zimą. Nie bez znaczenia jest też wiek ryby, bowiem im starszy osobnik, tym większe skłonności do drapieżnego trybu życia przejawia. Dorosłe klenie chętnie polują na jelce, małe okonie, ukleje, a nawet młode ryby swojego gatunku. Zdarza się, że zjadają także żaby i raki, które przechodzą wylinkę.

Rozmnażanie klenia

Klenie żerują praktycznie przez cały okres zimowy, dlatego wczesną wiosną są w znakomitej kondycji. Tarło odbywają w płytkich wodach, o delikatnie szybkim nurcie i w miejscach o kamienistym dnie. Samica składa około 40 000 jaj w okresie od maja do czerwca. U samców w trakcie tarła występuje wysypka tarłowa. Ikra klenia jest kleista, o średnicy 1,5 mm. Przyczepia się do kamieni i roślin wodnych. Okres inkubacji trwa około tygodnia, ale jeśli temperatura wody sięga 15 stopni, skraca się do czterech dni. Dorosłe osobniki po odbyciu tarła wracają na głębsze i spokojniejsze partie wody.
Samce osiągają dojrzałość płciową zwykle po trzecim roku życia, z kolei samice po czwartym. Warto też powiedzieć, że kleń często krzyżuje się z innymi gatunkami, między innymi ukleją i płocią.

Kiedy łowić klenie?

Klenie są w nieustannej pogoni za pożywieniem, a zatem można je z powodzeniem łowić przez cały rok. W maju świetnie biorą na chrabąszcze, w czerwcu na truskawki i inne owoce. W miesiącach letnich wędkarze wykorzystują koniki polne, jesienią martwą rybkę. Klenie znajdziemy na dnie, jednak znacznie częściej bytują tuż nad nim – trafimy na nie nawet pod powierzchnią wody.
Nie ma też żadnej reguły co do najlepszej pory dnia. Na piękne okazy można trafić zarówno w nocy, jak i w godzinach porannych. Kiedy kleń jest głodny, nie przeszkadza mu żadna pogoda ani pora roku.

Gdzie szukać kleni?

Najlepsze miejsce na łowienie klenia będzie inne w zależności od samego zbiornika. Wiosną największe szanse na branie są w wodach o niewielkiej głębokości i spokojnym nurcie, gdzie ryba żeruje zwykle przy samym dnie. W małych stawach i starorzeczach, które szybko się nagrzewają na klenia najlepiej zasadzić się wiosną i jesienią, z kolei w rozległych i głębokich wodach aktywność ryb zauważymy niemalże cały rok, za wyjątkiem okresu zimowego. W rzekach górskich mniejszą aktywność zauważmy wyłącznie w upalne dni.

Kleń - znaczenie gospodarcze

Kleń nie ma prawie żadnego znaczenia gospodarczego, a w wodach, w których występuje pstrąg przez wielu uważany jest wręcz za szkodnika. Z racji niezbyt smacznego mięsa nie cieszy się dużą popularnością.

Okres ochronny klenia

W przypadku klenia nie występuje okres ochronny gatunku. Wymiar ochronny wynosi 25 cm, a dobowy limit połowu to maksymalnie 10 sztuk.

Ciekawostki o kleniach:

• Kleń - rekord Polski: 3,46 kg i długość 63 cm.
• Kleń to gatunek, który rośnie wyjątkowo powoli. Po sześciu latach życia jego długość sięga zaledwie 25 cm.
• Jest to ryba wyjątkowo waleczna, płochliwa i ostrożna, dlatego dla wielu wędkarzy stanowi pierwszorzędne trofeum.
• Ze względu na niezbyt smaczne mięso, klenie rzadko łowi się w celach konsumpcyjnych.
• W Polsce występują dwie formy klenia: wysokogrzbietowa (rzeki nizinne), niskogrzbietowa (rzeki górskie i podgórskie).